Neidal Anto of Tuticorin has sent two books to me through Ivarius Fernando ,Chennai , a fortnight back. One was on the most revered Chairman that Tuticorin ever had , CRUZ FERNANDO and the other on the town Tuticorin itself.
Both well written, in easily readable style, slender in size, flawless in grammar and spelling, appropriately fonted and neatly printed, and moderately priced.
The biography of Cruz Fernando delineates, his early days, his employment in mills, his association with his British masters, his public service in educating the poor boys off broker money, his attempts to bring water to thirsty Tuticorin from the Tamiraparani, his daily visit to hospital to tend the sick , his laying out the cemetery and the market, his annoyance at the flea fested- foodstuff sale by the widow, and the compensation he renders to her , the efforts he takes to bring up a municipality building etc.
All these are well known to any discerning Bharatha and to the enlightened in Tuticorin and elsewhere. But the knowledge , Neidhal Anto adds, on the Collector Ash being shot and killed by Vanchi, at Maniyachi in the book indeed is something many of us have so far not heard.He informs us that collector Ash was shot at , not so much for his oppressive handling of Tuticorin national rebels and the riots they caused but for violating the caste code of the times.
Anto would say that Collector Ash did the mistake of taking in his vehicle a low caste pregnant woman in pangs through high caste street and offended their sentiments.
He would further aver that Ash ordered all his staff irrespective of their caste affiliation,to dine from the same table and drink from the same trough while in office—progressive steps much ahead of the times.
Anto records these information from hearsay. I wish he or some one else who reads these probes further and exposes if any record any where is available to substantiate and lend credit to such averments.
But one comparison comes to my mind. Dyer who massacred the congregation in jalianwallahbagh was reported to have been ired by the insult heaped on a British woman and took revenge on the crowd assembled in the Bagh.
Anto’s stout defence of Cruz Fernando constructing a memorial for his friend Collector Ash who helped him to bring water to Tuticorin,but held in contempt by Nationalists when the nation was fighting against the British for independence is laudable. He informs the reader that it is equal to VOC naming his son Walleshwaran, in gratitude to Justice Wallace a Britisher, who restored his lawyer Sannad when he was in indignant circumstance in life.
There are pages in the biography where Anto bemoans the lack of adequate recognition for this great savant from the community. But books like the one written by Neidal Anto highlighting the selfless services of Cruz Fernando I am sure would hasten the recognition for such noble souls.
On Neidal Anto’s ‘Tuticorin’ next Saturday.
By A.X Alexander
Pongal 2015
கடந்த காலம் என்னும் எல்லையில்லா பெருவெளியில் காலத் தச்சன் கட்டியுள்ள அனுபவம் என்னும் மாபெரும் கோபுரமே வரலாறு பரணி பாயும் தரணியாம் நெல்லை மாவட்டத்தின் எல்லையில் அமைந்திருக்கும் ஒரு குக்கிராமமே பஞ்சல் கி.பி பதிநான்காம் நூற்றாண்டில் நாலாயிரம் வீடுகளை கொண்டு பேரூராக விளங்கிய இக்கிராமம் தற்போது விரல் விட்டு என்னும் அளவிற்கு வீடுகளை கொண்டுள்ளது. (3999 வீடுகளை கொண்டு பின் நாலாயிரமாக கட்டப்பட்ட அம்மன் கோவில் இதற்கு ஒரு சான்று. தற்போது இந்த கோவில் நாலாயிரத்து அம்மன் கோவில் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இக்கோவில் பஞ்சலில் இருந்து வடக்கில் 2 கி.மீ தொலைவில் அமைந்துள்ளது). கி.பி 1715-ல் சங்கயத்தான்ரொட்ரீகஸ் என்பவரால் தூய இஞ்ஞிசியாருக்கு சிற்றாலயம் ஒன்று எழுப்பப்பட்டது.
அங்கு வாழ்ந்த வேற்று இனத்தவ ஆண்களுள் சிலர் அப்பெண்மணியை மோசம் செய்துள்ளனர். எனவே அப்பெண்மணி பஞ்சலில் அமைந்துள்ள சவேரியார் கிணற்று முன் நின்று இக்குடிசைக் கோவிலை நோக்கி இவ்வுர் வறண்ட பூமியாக வேண்டும் இவ்வுரில் ஏழு தலைமுறைக்கு மேல் நிலைக்க கூடாது என்றும் சாபம் விட்டாள். எனவே தான் இவ்வுர் இவ்வாறு கலையிழந்து காணப்படுகிறது என்பது சிலரின் கருத்தாக தெரிகிறது. எனினும் உண்மை நிலை என்னவென்று எவருக்கும் தெரியவில்லை. இவை அனைத்தும் இவ்வுர் கலையிழந்து காணப்படுவதற்கான காரணங்கள் என வாய்மொழி மரபாக கூறப்படுகிறது
பெருமணல், இடிந்தகரை ஆகிய ஊர்களிலிருந்து பலர் பஞ்சலில் குடியேறினார்கள். ஆனால் பொருளாதார மேம்பாட்டிற்கும் சமூக வாழ்வுக்கும் அவ்விடம் ஏதுவாய் இல்லாததும் மேலும் அரசாங்கம் அவர்களுக்கு நிலையான பட்டா வழங்காததும் மற்றும் அதிக வரி விதித்ததன் காரணமாக சில ஆண்டுகளிலேயே பஞ்சல் ஊரை விட்டுவிட்டு மீண்டும் பெருமணல, இடிந்தகரை ஊர்களுக்கு திரும்பினர். இவ்வாறு பஞ்சலில் இருந்த மற்ற ஊர்களுக்கு சென்று குடியேறினவர்களை பஞ்சலான் பேரன் என்று அழைக்கிறார்கள் இவர்களில் இருவர் தூத்துக்குடி மறைமாவட்டத்தின் ஆயர்களாக திருநிலைபடுத்தப்பட்டது குறிப்பிடத்தக்கது. அதில் ஒருவர் மறைந்த மேதகு தாமஸ் ஆண்டகை அவர்கள் பஞ்சலான் பேத்தியின் மகன், மற்றவர் மேதகு ஆயர் பீற்றர் பர்னாந்து அவர்கள் பஞ்சலான் பேரனின் மகன்.
தூய லொயோலா இஞ்ஞாசியார் பலவித இன்னல்களினாலும் மனக் கவலையினாலும் குழப்பங்களினாலும் தன்னை நாடி வரும் பக்தர்களுக்காக இறைவனிடம் பரிந்து பேசி அவர்களின் தேவைகளை புர்த்தி செய்பவராக விளங்குகிறார். இப்புனிதரின் பெருவிழா ஆண்டுதோறும் ஜீலை மாதம் இறுதியில் அல்லது ஆகஸ்டு மாதம் தொடக்கத்தில் கொண்டாடப்படுகிறது. அவ்வேளையில் அவருடைய திருப்பண்டம் மக்களின் பார்வைக்கு வைக்கப்படுகிறது. இதனால் மக்கள் பக்தியோடும் மிகுந்த விசுவாசத்தோடும் தரிசிக்கிறார்கள்.
Though the number of articles has dwindled, I am happy to record the number of people who visited our website has increased. It is 5463 in 2013, whereas only 3489 in 2012. There have been 3589 new visitors out of 5463 in 2013 whereas there were only 1920 out of 3489 in 2012. The number of pages read consequently has also increased 3589 people have read 19181 times.
